Διπλάσια απόδοση σε βιολογικό ελαιώνα υπολογίζει το ΓΠΑ
Η βιολογική γεωργία αν και έχει υψηλότερο κόστος παραγωγής από αυτό της συµβατικής, αποδίδει µεγαλύτερο εισόδηµα στους παραγωγούς, µε το καθαρό κέρδος του παραγωγού της βιολογικής καλλιέργειας να ανέρχεται στα 704,34 ευρώ το στρέµµα, υψηλότερο κατά 366,45 ευρώ το στρέµµα από το αντίστοιχο για τον παραγωγό της συµβατικής ελαιοκαλλιέργειας.
Αυτό προκύπτει από µελέτη κόστους του Γεωπονικού Πανεπιστηµίου Αθηνών, σε
µια προσπάθεια να αναδειχθεί πιο είναι το πιο οικονοµικά ανταγωνιστικό
σύστηµα καλλιέργειας για την ελιά. Στα συµπεράσµατα της µελέτης
υπογραµµίζεται και η ολοένα και αυξανόµενη τάση των ελαιοπαραγωγών να στρέφονται στη βιολογική καλλιέργεια.
Η έκθεση µε τίτλο « Σύγκριση κόστους βιολογικής και συµβατικής γεωργίας στην παραγωγή ελαιολάδου στην Ελλάδα », έχει συγκεντρώσει στοιχεία από 30 πιστοποιηµένους βιολογικούς καλλιεργητές και 30 συµβατικούς, που είναι ενεργοί και κατ’ επάγγελµα αγρότες στην ευρύτερη περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές, την καλλιεργητική περίοδο 2016-2017, ήρθαν σε επαφή µε τους παραγωγούς και µέσω ερωτηµατολογίων, απέκτησαν πληροφορίες, σχετικά µε τη χρήση των λιπασµάτων και αγροχηµικών και τα έσοδα και τα έξοδα των αγροτών στα δύο γεωργικά συστήµατα.
Το κόστος παραγωγής
Το κόστος παραγωγής ελαιολάδου στη βιολογική γεωργία ήταν µεγαλύτερο σε σχέση µε τη συµβατική γεωργία, καθώς υπολογίστηκε ότι για κάθε κιλό βιολογικού ελαιολάδου, στοιχίζει στον παραγωγό 2,60 ευρώ, έναντι των 2,25 ευρώ το κιλό στη συµβατική γεωργία.
Όσο
αναφορά τη σύνθεση του κόστους παραγωγής µεταξύ των δύο αυτών
συστηµάτων καλλιέργειας διακρίνονται σηµαντικές διαφορές. Για
παράδειγµα, στη συµβατική παραγωγή, το µεγαλύτερο κόστος αφορούσε την καταναλωτική δαπάνη, για την αγορά λιπασµάτων και αγροεφοδίων, ενώ στο σύστηµα της βιολογικής γεωργίας, στις καταναλωτικές δαπάνες, το µεγαλύτερο κόστος έγκειται στα καύσιµα.
Αυτά τα αποτελέσµατα δικαιολογούνται, καθώς στη βιολογική γεωργία είναι υποχρεωτικές οι επιτόπιες παρακολουθήσεις, και η συνεχής παρουσία του παραγωγού στους ελαιώνες,
για την έγκυρη διάγνωση των προβληµάτων και των προσβολών από
παθογόνους οργανισµούς, µειώνοντας τις δαπάνες για αγροεφόδια και
αυξάνοντας, παράλληλα, το κόστος των καυσίµων και της εργασίας.
Επιπλέον, στις παραγωγικές δαπάνες εντάσσεται και η βιολογική πιστοποίηση, αλλά και η πρόσθετη εκπαίδευση των αγροτών, µε αποτέλεσµα το υψηλότερο κόστος παραγωγής στα βιολογικά συστήµατα.
η συνέχεια στην πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου