Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι...
Η ιστορία γράφεται από τους νικητές. Και είναι μια πραγματικότητα ότι οι «σημιτικοί» κυριαρχούν στην ελληνική πολιτική σκηνή, τόσο των «παιδιών» του πρώην πρωθυπουργού που διαρκώς μεταπηδούν από κόμμα σε κόμμα, των «τεχνοκρατών» του περιβάλλοντός του, όσο κι επικοινωνιακά λόγω της ισχυρής διείσδυσης των «σημιτικών» στα ΜΜΕ.
Έτσι, η αγιοποίηση της οκταετούς κυβερνητικής θητείας Σημίτη… επανεμφανίζεται με κάθε αφορμή και διαρκώς επιχειρείται να παγιωθεί στην κοινή γνώμη, όπως πρόσφατα με όσα ειπώθηκαν για τα τριχίλιαρα στην πυρκαγιά της Πελοποννήσου το 2007.
Ο,τι κι αν συμβαίνει, το πάντα ενεργό «σημιτικό μπλοκ» επιδιώκει να επιβάλλει το βολικό σενάριο πως όλες οι κυβερνήσεις ευθύνονται για τη χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας το 2010, εκτός από μία: Αυτής του Σημίτη.
Κάτι που αποτελεί ψέμα και παραπλάνηση. Ο δήθεν «καλός λογιστής» Σημίτης ήταν αυτός που «φύτεψε» με οικονομικές νάρκες τον δρόμο όλων των υπόλοιπων κυβερνήσεων. Ακόμα και τη δεκαετή ωρολογιακή βόμβα που οδήγησε τη χώρα μας το 2010 στη χρεοκοπία και στην τρόικα.
Στις 20 Απριλίου 2000 ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ εκτόξευε απειλές μιλώντας στους Έλληνες εκπροσώπους της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. «Βρισκόσαστε στο τελευταίο στάδιο του κίτρινου χρώματος» έλεγε με σκληρό ύφος ο τότε πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2010.
Στη συνέχεια έγινε σχεδόν προσβλητικός: «Ακολουθεί το κόκκινο, η κόκκινη κάρτα που είναι ένδειξη κινδύνου, ακόμα και απώλειας των Ολυμπιακών Αγώνων. Αν έως το τέλος του χρόνου δεν υπάρξουν αποτελέσματα σε όλους τους τομείς, τότε η ΔΟΕ είναι υποχρεωμένη να πάρει τα μέτρα της.
Για πρώτη φορά στα 20 χρόνια της θητείας μου στην προεδρία της ΔΟΕ, παρουσιάζεται μια τόσο σοβαρή κρίση στην πόλη που έχει αναλάβει τη διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων».
Στην κυβέρνηση Σημίτη, που μόλις είχε επανεκλεγεί στο θρίλερ της 9ης Απριλίου 2000 με μερικές χιλιάδες ψήφους διαφορά από τη Ν.Δ. του Καραμανλή, σήμανε συναγερμός.
Οι αργοπορίες στα έργα που ήταν να ξεκινήσουν από το 1997 είχαν ως συνέπεια τις υπερκοστολογήσεις και τους δυσβάσταχτους δανεισμούς.
Η κατακραυγή από τα ξένα ΜΜΕ βάραινε ακόμα περισσότερο το κλίμα. Ο διεθνής Τύπος πίεζε για τα έργα υποδομής και ασφάλειας. Στις 21 Απριλίου 2010 η «USA Today» «βομβάρδιζε» την Ελλάδα:
«Σε μια δημόσια κριτική χωρίς προηγούμενο ο κ. Σάμαρανκ τόνισε ότι η καθυστέρηση της Αθήνας για τα έργα είναι η μεγαλύτερη των τελευταίων 20 ετών και την παρομοίασε με τη σχεδόν καταστροφική καθυστερημένη προετοιμασία του Μόντρεαλ το 1976». Να αναφέρουμε ότι ο Καναδάς ουσιαστικά χρεοκόπησε ύστερα από εκείνη τη διοργάνωση.
Πανικόβλητη η κυβέρνηση Σημίτη έσπευσε να πάρει ένα, όπως αποδείχθηκε, μοιραίο δάνειο. Με ένα εξωπραγματικό ποσό για τα τότε δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, με δυσθεώρητο επιτόκιο και, μάλιστα, σε εποχή δραχμής ακόμα.
Ήταν το δεκαετές ομόλογο-εφιάλτης των περίπου 10 δισ. ευρώ που έληγε τον Μάιο του 2010 και δεν μπορούσε να αποπληρώσει η χώρα μας, με συνέπεια να επιτίθενται οι αγορές και η Κομισιόν να τρέμει το ενδεχόμενο χρεοκοπίας.
Έτσι, ο Γιώργος Παπανδρέου προσέφυγε στην τρόικα στα τέλη Απριλίου, με το διάγγελμα από το Καστελλόριζο, λίγες μέρες πριν από το κραχ του «ομολόγου Σημίτη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου